Απέναντι στις φωνές της σήψης που μάς καλούν σε κλείσιμο των σχολών και κόντρα στη σιγή των άτολμων φοιτητικά οργανωμένων ομάδων, άρχισε τον τελευταίο καιρό να δημιουργείται μια κίνηση αντίδρασης στη λογική του κλειστού πανεπιστημίου. Μια κίνηση που διεκδικούσε το αυτονόητο αίτημα για διεξαγωγή των εξετάσεων,έναρξη των πανεπιστημιακών παραδόσεων και προαγωγή της πανεπιστημιακής διδασκαλίας και έρευνας. Μια κίνηση που άρχισε σιγά σιγά να συσπειρώνει όλο και περισσότερους φοιτητές, φοιτητές που έμεναν σιωπηροί στη δράση των μειοψηφιών που ετσιθελικά και κάποτε βίαια είχαν μάθει να επιβάλλουν τιςυπηρετούσες τα ειδικά συμφέροντά τους αποφάσεις.
Ομάδες ανεξάρτητων φοιτητών άρχισαν να δημιουργούνται σε όλες τις σχολές και να παίρνουν το λόγο στις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων. Οι προτάσεις τους εξέφραζαν τη δίκαιη αγανάκτηση απέναντι στις καταλήψεις και τον εκφυλισμό του πανεπιστημίου. Οι φοιτητές αγκάλιασαν αυτές τις προσπάθειες από την αρχή. Τα ανεξάρτητα πλαίσια συγκέντρωναν σε κάθε συνέλευση τη στήριξη όλο και μεγαλύτερου αριθμού φοιτητών. Όλα αυτά από οργανώσεις φοιτητών σε κάθε σχολή μεμονωμένα, χωρίς κεντρικό σχεδιασμό,χωρίς ενιαία κατεύθυνση και κάποτε ακόμη και με διαφορές στα επιμέρους αιτήματα. Η κοινή επιταγή ήταν μία:ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΧΟΛΗ.
Παράλληλα με τις μεμονωμένες ομάδες σε κάθε σχολή, ξεκίνησε να οργανώνεται διαδικτυακά μια ενιαία κίνηση που καλούσε τους φοιτητές σε όλες τις σχολές της Ελλάδας να στηρίξουν τα ανεξάρτητα πλαίσια που κατεβαίνουν στη σχολή τους. Οι "Αγανακτισμένοι φοιτητές-όχι στις καταλήψεις", μία σελίδα που ξεκίνησε από το facebook, έφτασε σε μία εβδομάδα να αριθμεί 4.000 υποστηρικτές. Προβάλλοντας διαδικτυακά αλλά και μέσω ΜΜΕ τις ανεξάρτητες ομάδες, επιδιώξαμε να γνωστοποιήσουμε σε όλους τους φοιτητές την ύπαρξη και δράση των ανεξαρτήτων και να ενισχύσουμε τον αγώνα τους.
Η ανταπόκριση των φοιτητών ήταν δυναμική γιατί βρήκε πεδίο έκφρασης η σιωπηρή πλειοψηφία που είχε παραγκωνιστεί από τις φοιτητικές διεκδικήσεις. Γιατί πάλεψε να δείξει στους φοιτητές ότι συνδιοίκηση δε σημαίνει κομματικοποίηση και φοιτητικές παρατάξεις. Γιατί απέδειξε ότι είμαστε πολλοί αυτοί που έχουμε αγανακτήσει ενάντια στις δυναμικές μειοψηφίες που μας φιμώνουν.
Η ανταπόκριση της κοινωνίας ήταν κι αυτή άμεση. Έδειξε τη συμπάθειά της με καταιγισμό μηνυμάτων στήριξης,ερωτήσεων για το χαρακτήρα της κίνησης κι αιτημάτων βοήθειας για οργάνωση των κάθε επιμέρους πλαισίων ανεξαρτήτων μέσα στις σχολές. Αλλά υπήρξαν κι εκείνοι που θέλησαν να χτυπήσουν το κίνημα των αγανακτισμένων φοιτητών και των ανεξάρτητων πλαισίων εν γένει. Κάποιοι προσπάθησαν να παρερμηνεύσουν την αυθόρμητη κίνηση των φοιτητών και να μας χρεώσουν πολιτικές και κομματικές εξαρτήσεις. Κάποιοι προσπάθησαν να καπηλευτούν τους ανεξάρτητους συνασπισμούς σε όλες τις σχολές. Κάποιοι προσπάθησαν να αμφισβητήσουν τις προθέσεις μας και τα μέσα υλοποίησής τους.
Οι Αγανακτισμένοι φοιτητές βγαίνουμε όχι μόνο αλώβητοι αλλά και ενισχυμένοι μέσα από όλο αυτό. Μέρα τη μέρα η συμμετοχή των φοιτητών στις συνελεύσεις αυξάνεται, τα ανεξάρτητα πλαίσια σε κάθε σχολή εδραιώνονται και δυναμώνουν, οι φοιτητές επιτέλους αποκτούν φωνή. Δε θα τους επιτρέψουμε να μας φιμώσουν ξανά. Είμαστε μια κίνηση αυθόρμητη και ακηδεμόνευτη που ουδεμία εξάρτηση έχουμε από κέντρα συμφερόντων. Μόνος γνώμονάς μας είναι το κοινό συμφέρον των φοιτητών. Και αυτό περνάει μέσα από τις ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΣΧΟΛΕΣ.
Θέτις Κουτεντάκη,
μέλος του συντονιστικού των αγανακτισμένων φοιτητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου